Het verhaal van Lisa

Bij de diëtiste waar ik voordien ging moest het allemaal light zijn, maar hoe het smaakte, daar werd geen waarde aan gehecht.

‘Vroeger was het echt een struggle om pruducten te vinden die én voedzaam zijn én dan ook nog eens echt smaken. In de masterclass ‘Verpakkingen Lezen’ worden ook de lekkere voorbeelden naar voor gebracht.

Etiketten waren Chinees voor mij, ik kon niet afleiden wat er in een product zat. Iedereen weet dat fruit en groenten gezond zijn, maar verder… Bijvoorbeeld hummus, welke is gezond, waar moet ik naar kijken? Hetzelfde met voorverpakte maaltijden. Ik wou graag mijn kijk verbreden in alle soorten voedingsmiddelen en bijleren over gezonde voeding.

‘Ik ontdekte wat ik echt lekker vond, ik ging nieuwe dingen uitproberen. Ik stapte af van oude gewoontes en ik kreeg meer inzicht in wat er juist in producten zat. Verder leerde ik ook dat ik me niet breinloos aan de richtlijnen moet houden. Als er iets is wat ik echt lekker vind maar afwijkt van de richtlijn, koop ik het gewoon.

In het begin checkte ik alles met mijn winkelkaartje. Mijn oude gewoontes stelde ik zo veel meer in vraag. Ik ging dan op zoek naar producten die even lekker zijn, maar beter binnen de richtlijnen passen. Als iedereen een product aanprijst, of iets dat vaak in de media komt, dan stel ik nu veel sneller de vraag; ‘is het wel zo gezond?’. Je gaat kritischer kijken naar voedingsclaims. Bijvoorbeeld van vegan kaas ben ik verschoten hoeveel vet het bevat.

Celien haar handige tips om onmiddellijk toe te passen hebben mij enorm geholpen bij het leren lezen van verpakkingen. De concrete voorbeelden waren super waardevol.

Voor idereen die bezig is met gezonde voeding, is het een must dat je de achtergrondinfo kent om toe te passen.

Twee jaar geleden had ik slaapproblemen en ben toen heel wat bijgekomen. Ik vind de nuancering die Celien benadrukt fijn, de reden waarom je bijkomt hoeft niet altijd ‘voeding’ te zijn. Haar visie heeft mij geholpen om mij niet meteen in een dieet te storten en mijn lichaam te geven wat het nodig heeft.

Doorheen mijn jeugd heb ik nooit een echte verstoorde relatie gehad met eten, al maakte ik niet altijd de meest gezonde keuzes… Als tiener at ik maar de helft van mijn bord op door maag- en darmklachten. Mijn ouders zijn slager, dus dan at ik maar een halve biefstuk en dan geen frietjes of saus meer. Ik ben daar enkele maanden heel extreem in geweest tot mijn vader aan de alarmbel trok.

Tijdens het studeren ben ik dan bijgekomen van het studentenleven. Ik heb mezelf nooit voeding verboden, zo extreem was ik niet. Maar ik at niet altijd gezond, op kot kon ik bijvoorbeeld twee keer per dag voor croques kiezen.

Wanneer ik dan bijna afgestudeerd was merkte ik wel dat ik door gezonder te eten meer energie had. Ik ben ook heel geïnteresseerd in alle info rond voeding. Nooit heb ik dus een ongezonde relatie met eten gehad, maar ik vind het wel erg interessant om er mee bezig te zijn. Ik kan ‘diet talk’ identificeren en ga er niet op in. In een programma werden me shakes aangepraat en dan ben ik er onmiddelijk mee gestopt. Ik eet op zondag graag een pistolet met échte boter.

Er zijn mensen die slanker gebouwd zijn en mensen die zwaarder zijn. Dik is geen negatief woord, ik kom uit een familie met allemaal verschillende lichaamsvormen. Ik ga nooit een maatje 36 hebben en ik ben daar tevreden mee.

Ik eet relatief gezond, ik voel me niet schuldig als ik eens frietjes eet. Dat heeft me allemaal geholpen in de acceptatie van mezelf.’